domingo, 13 de octubre de 2013

Desconcierto
 

 «...Tu ja no hi ets, i el temps ara em transcorre
entre el record de tu, que m'acompanyes
i aquell esforç, que prou que coneixies,
de persistir quan res no ens és propici...»

 
Me desconcierta siempre la muerte de un ser querido. No porque no sepa que su espíritu ha de trascender. No porque no sepa que ahora se manifiesta fuera del espacio y del tiempo, en completa libertad. 
Me desconcierto. Y lloro. 
No por no saber nada de la muerte, sino por darme cuenta de que apenas sé nada de la vida.

No hay comentarios: